Rozdział 31

Co raz więcej osób pyta ile rozdziałów Amnezji planuję. Odpowiadam szczerze. Nie wiem :). Na początku opowiadanie to miało mieć maksymalnie dwadzieścia rozdziałów. Jak widać... Wyszło "trochę" więcej. Wszystko zbliża się ku końcowi. Najprawdopodobniej rozdziałów będzie 33-35. Jeśli uda mi się skończyć opowiadanie wcześniej na pewno was o wszystkim poinformuję. Wybaczcie, że nie daję wam gwarancji "na pewno będzie...", bo tak nie potrafię ;)

Dziękuję za komentarze i zapraszam do czytania :)

Rozdział 31

            Charlotta spała dobrze pierwszy raz od dłuższego czasu. Kłamstwa zaczęły ją wyniszczać, trawić od środka żądając uwolnienia. Wyjawienie prawdy rodzicom i ich akceptacja dały jej nadzieję i spokój ducha. Oczywiście, miała poczucie winy z powodu tak długiego ukrywania prawdy, ale wszystko sobie dokładnie wyjaśnili.

            Mimo początkowych niejasności, jej wieloletni opiekunowie zaakceptowali Ernesta i przeprosili go za to, co kiedyś uczynili. Potrafili przyznać się do błędu i była im bardzo wdzięczna. Zaskoczyło ją to, że chcieliby już planować jej ślub. Nie mieli nic przeciw. Jedyną sprawą, która aktualnie ciążyła jej na sumieniu, to ta, którą sama sprowokowała pomiędzy Thomasem, a Oliverem. Nadal czekała na ich odpowiedź i zaczynała się denerwować, że się nie zgodzą przyjść.

            Nie spodziewała się, że mimo tego co dokonała jej narzeczony nadal ją wspierał i w końcu stwierdził, że miała rację postępując w ten, a nie inny sposób. Dopiero po jego spotkaniu z Thomasem wyjaśniła mu jeszcze kilka innych szczegółów, których nie poruszyła w emocjach. Na szczęście w końcu się wyspała, więc nabrała nowych sił.

***

            Oliver uśmiechnął się do zaspanego Thomasa. Spędzali leniwy poranek w łóżku, mimo iż powinien niedługo zacząć zbierać się do pracy. Nie miał na to ochoty, ale nie chciał rezygnować z zarobku. Dobrze wiedział, jak szybko można stracić czterdzieści tysięcy, które zamierzał przeznaczyć na studia. Na dodatek i tak mu zabraknie, chcąc zapłacić za cztery lata studiów podyplomowych. Denerwowało go to, że studia psychologiczne są tak drogie. Siedem czy osiem tysięcy za rok to ogrom pieniędzy, który nie zawsze był w stanie oszczędzić, a co dopiero mieć za co żyć. Na szczęście w tej kwestii pomagali mu rodzice.

            Musnął dłonią czoło kochanka i pocałował go w policzek. Potrzebował tych czułości, pieszczot, które były niewinne, a wzbudzały zarazem ogień w sercu.

            – Dzień dobry. Wyspałeś się? – Tom uchylił jedno oko i ponownie je zamknął, ziewając szeroko po zadanym pytaniu.

            – Hej. Nawet bardzo, a ty? – Nim się zorientował, leżał pod cięższym od niego ciałem mężczyzny. – Co ro… – Koniec jego wypowiedzi został przerwany przez pocałunek wyciśnięty przez wargi partnera.

            – Ja również. A teraz czuje się jeszcze bardziej zrelaksowany. – Uśmiechnął się do studenta szeroko, pochylił się i zaczął muskać wargami jego szyję, wcięcie zaraz obok obojczyka.

            – Ej! – Śmiech Oliego rozszedł się po małym pomieszczeniu, ponieważ miał w tym miejscu dość duże gilgotki, a lekkie tarcie na skórze tylko go zaswędziało i rozbawiło. Wierzgnął nogami, gdy partner zassał się na jego sutku, a zaraz potem jęknął głęboko.

            –Hm? – Lekko rozmarzony uśmiech Thomasa zahamował jego wyrywanie się.

            – Muszę wstawać, idę do pracy. Mam czterdzieści minut do wyjścia. – Ironiczny uśmieszek mężczyzny zaskoczył go. – Co?

            – Nic. Doskonale. – Thomas potarł swoimi biodrami o jego i ponownie pocałował go głęboko. Nim się zorientował, został pozbawiony bielizny.

            – Tom, co zamie… – Jego wypowiedź tym razem utonęła w głębokim jęku, zaraz po tym, jak jego erekcja została polizana przez partnera. – Cholera! – Chwycił jego głowę, chowając palce we włosach mężczyzny.

            Thomas obniżył się i polizał jądra Oliego, patrząc cały czas na niego. Zassał się na niewielkiej kulce ukrytej w mosznie, a palce skierował do ściśniętej do tej pory dziurki. Polizał główkę fiuta, a następnie zassał się na czubku. Poczuł na języku pierwsze krople ejakulatu. Ponownie polizał erekcję Olivera po całej długości.

            – Ja… za chwilę... – Student nie dał rady nic więcej powiedzieć. Starał się nie dojść tak szybko, jak nastolatek. Thomas wziął jego erekcję w usta, przesuwając ją dalej w dół, aż nie dotknęła tyłu gardła. Delikatnie pieścił ją językiem i ssał chcąc wzbudzić w Oliverze jeszcze większe podniecenie. Zagłębił palec czubek kciuka w rozetkę mięśni i pomasował je od wewnątrz, ssąc intensywnie.

            Tego dla Oliver była już za dużo. Krople, które do tej pory sączyły się z jego penisa w końcu znalazły całkowite uwolnienie pod postacią orgazmu. Student krzyknął cicho, blokując przy tym gardło. Oddech uwiązł mu w płucach, pożądanie do tej pory płynące w jego żyłach, roztopiło się niczym lawa, a kręgosłup wygiął się pod wpływem silnego przeżycia.

            Thomas przesunął się po ciele studenta, ponownie całując głęboko jego usta. Języki splotły się ze sobą w intensywnym tańcu, ocierając o siebie, próbując przejąć władze. Dłonie pieściły drugie ciało, mimo iż nie doszło pomiędzy nimi do zbliżenia.

            – A ty? – Jęknął ponownie. Miał ochotę przespać się z Thomasem. Już teraz, zaraz. Nie mógł sobie jednak na to pozwolić.

            – Nieważne. – Thomas uśmiechnął się nad nim, opierając się na ramionach spoczywających po bokach jego głowy. – Musisz iść do pracy. – Lubił się z nim drażnić i doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Nie chciał jednak zostawić mężczyzny w takim stanie.

            Przez to co się między nimi działo, Oliver spóźnił się do pracy prawie piętnaście minut. Skłamał, że nie przyjechał mu autobus, dzięki czemu był usprawiedliwiony. Przez to musiał zostać dłużej w pracy o pół godziny, ale nie było to problemem. Dał znać Thomasowi, że pojawi się później w domu, więc mógł spokojnie rozpocząć pracę.

***

            Lilly uśmiechnęła się, widząc wiadomość od Olivera, że między nim a Thomasem wszystko zaczyna się układać. Rozmawiali o wszystkim rano, gdy student jechał do pracy, a ona miała na późniejszą godzinę. Za chwilę miała się spotkać z Filipem, więc zapowiadał się romantyczny wieczór. Do tej pory nie spała z mężczyzną, ponieważ wystarczyły im randki. Co raz częściej jednak całowali się i pieścili. Znała się z nim krótko i kiedyś byłoby to dla niej nie do pomyślenia, ale pożądanie co raz częściej trawiło jej ciało. Chciała zbliżyć się do niego, kochać go i być kochaną.

            Kończąc pracę, wysłała wiadomość do przyjaciela by go pochwalić. W końcu zmądrzał i była z niego naprawdę dumna. Na szczęście nie dbał już o opinie innych i słyszane zewsząd plotki. Po chwili musiała ponownie sięgnąć do torebki by odebrać połączenie od swojego mężczyzny. Po krótkiej rozmowie, uradowana dokończyła pracę i zebrała się do domu

Dwa dni później

           

            Thomas był zadowolony z tego, że Oliver miał w końcu dzień wolnego. Sam jednak rano musiał udać się do pracy by spotkać się z kilkoma klientami. Na szczęście obowiązki dość szybko mu minęły i mógł wrócić do siebie. Zamierzał posprzątać mieszkanie i przygotować wszystko na spotkanie ich czwórki. Chciałby tę noc spędzić ze swoim kochankiem u siebie w domu. Jeszcze półtorej miesiąca wcześniej nie mógłby sobie na to pozwolić, nie znał swoich danych, ludzi, którzy tworzyli jego życie od podstaw. Teraz powrócił jego komfort życia.

            Po powrocie szybko odkurzył mieszkanie, umył podłogi i nastawił coś lekkiego na kolację. Za pół godziny powinien pojechać po Oliego, mimo że student planował wcześniej sam dostać się do jego domu. Czuł silną potrzebę opieki nad nim, nawet w czynnościach tak prozaicznych, nie zamierzał jednak robić z niego niepełnosprawnego. Nie na tym to miało polegać. Jednak ze względu na kruchość ich ponownie zawiązującego się związku, nie chciał na zbyt długo rozstawać się z chłopakiem.

            Oliver wiedział, że jego partner będzie chciał przyjechać do niego do domu, dlatego też postanowił zrobić mu na przekór i wyszedł o wiele wcześniej z mieszkania. Chciał mu zrobić niespodziankę i spędzić miło czas, zanim przyjdą goście. Zaskoczyło go to, że byli ze sobą krótko, co chwilę coś ich rozdzielało, a mimo to, myślał o wspólnej przyszłości. Pierwszy raz pragnął czegoś tak bardzo. Nie licząc ukończenia studiów z psychologii.

            Nad drzwiami w niewielkim domku Thomasa rozbrzmiał dzwonek. Zaskoczyło go to ponieważ nie spodziewał się o tej porze nikogo, a po Olivera miał jechać dopiero za godzinę. Przynajmniej tak byli umówieni.

            – Cześć, kochanie, niespodzianka. – Roześmiana twarz partnera nie była dla niego niczym nowym, a on sam bezwiednie odwzajemnił ten pozornie nieważny gest.

            – Mogłem się tego spodziewać. – Wciągnął go za próg i nim Oliver zdążył zareagować, został przyciśnięty do ściany zaraz obok wejścia. Tył jego głowy ochraniała dłoń mężczyzny, tak przy uderzeniu nic mu się nie stało, a zarazem jego wargi zostały zmiażdżone w namiętnym, lecz stanowczo za krótkim pocałunku. Języki splatały się ze sobą, walcząc o dominację, krew buzowała w ciałach i uszach, nie dopuszczając do nich żadnych dźwięków. – Teraz będziesz mi pomagał w porządkach. – Oliver roześmiał się na to stwierdzenie, całując lekko jego wargi i wyrywając się z uścisku.

            – Ależ oczywiście! Pokazać mi mój przyszły dom to nie łaska, ale zaprzęgać do porządków, to już bez skrupułów. – Objął go, przyciskając mocno do siebie i uniósł lekko. – Co ty robisz, wariacie? – Roześmiany głos kochanka dodawał mu sił. Tym razem zmienił ułożenie rąk i z zaskoczenia chwycił studenta pod kolanami. Ten zareagował piskiem i objął go, by zaraz po tym podgryźć jego wargi.

            – Przenoszę pana młodego przez próg kuchni. Musi w końcu znać swe miejsce. – I jemu udzielił się dobry humor. Nieważna była w tym momencie czekająca ich rozmowa. Odkąd się poznali, to częściej on gotował, ze względu na to, że chciał się studentowi odwdzięczyć za okazaną mu pomoc, zresztą zawsze lubił to robić.

            – No to pięknie! Już ja ci dam! – Mimo swojej groźby wtulił się bardziej w mężczyznę, gdy ten przenosił go bokiem. – Na dodatek jestem za gruby! – Udał, że zapłakał.

            – Chyba za długi! Ale to dobrze. – Podtekst zawarty w tym stwierdzeniu nie zadział jednak tak jak powinien, ponieważ obaj zaczęli się śmiać.

Oliver został posadzony na dość wysokim, dębowym stole. Rozejrzał się ciekawie po pomieszczeniu. Nie spodziewał się po samotnym mężczyźnie tego, że będzie miał dość dużą, dobrze wyposażoną kuchnię, która na dodatek miała duży, tradycyjny, dębowy stół na osiem osób. Trzeba przyznać, że by zachwycony i już widział dla siebie miejsce.

– Jak ci się podoba? – Zapytał niepewnie Thomas. Widać było, że zależy mu na jego opinii. To, co pierwsze rzuciło mu się w oczy to fakt, że dom mężczyzny był ciepły. Kolory dodawały energii, a nie ją odbierały, nie były chłodne, zimne. Nie mógł ocenić, jak to będzie wyglądało w kolejnych pomieszczeniach, ale już sama kuchnia podbiła jego serce.

            – Jest…– zawiesił na chwilę głos, by dodać trochę napięcia w tej sytuacji – Idealna. – Uśmiechnął się lekko do partnera, odgarniając mu kosmyk włosów z czoła. – Bardzo mi się podoba, chociaż muszę przyznać, że nie tego się spodziewałem. – Umknął dłoni Thomasa, która chciała mu rozburzyć fryzurę. Nie żeby ją specjalnie układał, ale wystarczyło, że i tak każdy włos piał w inną stronę.

            Starszy z mężczyzn musiał stwierdzić, że słowa kochanka uspokoiły go. Chciał, by jego partner czuł się dobrze w jego domu, który kiedyś, jeśli wszystko dobrze się m ułoży, będzie ich wspólny. Dopiero po tych słowach mógł go spokojnie oprowadzić po reszcie pomieszczeń, obserwując dokładnie mimikę i oczy Olivera, gdy mówił co mu się podoba lub też co niekoniecznie trafia w jego gust w kolejnych pomieszczeniach.

            Zapewne niejeden zakochany człowiek od razu po wyjściu przyszłego partnera wyrzuciłby rzeczy, które mu nie pasowały, on jednak nie zamierzał tego robić. Lubił te drobnostki, wybierał je starannie, wydając wszystkie, ciężkie zarobione pieniądze. Jeśli kiedyś razem zamieszkają, będą mogli wspólnie zdecydować o ich przyszłym przeznaczeniu i miejscu. Wcześniej nie zamierzał tego zmieniać z tego względu, że zatraciłby swoją indywidualność. Nie każde słowo Olivera miało być tym ostatecznym. Gdyby jednak im nie wyszło, nie będzie sobie pluł w brodę za to, co zrobił.

            Dla kogoś z zewnątrz mogłoby to brzmieć dziwnie, że bierze pod uwagę to iż mogą się rozstać. Starał się myśleć racjonalnie, mimo, że Oliver stawał się jego całym światem. Z czasem człowiek zauważa wady partnera, które zaczynają mu przeszkadzać, to może rodzić co raz częstsze konflikty i nieporozumienia. Nie chciał tego, ale był realistą.

            – Za ile ma przyjść Charlotta z Ernestem? – Już teraz zachowywali się jak młode małżeństwo, co zapewne jego mama by mu wytknęła. Nie chciał, by ponownie przyjaciółka Thomasa ich poróżniła. Teraz wiedział, że nie ma sensy wierzyć innym ludziom i lepiej zapytać się wprost o pewne rzeczy, niż obrażać się i cierpieć z powodu czyjejś intrygi. Tom spojrzał na zegarek wiszący na ścianie.

            – Za pół godziny. Do tej pory… – Objął pośladki Olivera i przyciągnął studenta do siebie.

            – Kleją się panu ręce. Nie wiem, jak tak można… – Zarzucił ręce na kark bruneta i przejechał po nim paznokciami. Thomas wygiął lekko kręgosłup, czując nacisk na jednej z najwrażliwszych części swego ciała. Uwielbiał jak Oliver pieścił akurat tę strefę erogenną na jego ciele.

            – Ja też nie wiem, ale musimy się… och. – Wyrwał mu się jęk, gdy student pchnął swoje biodra i trącił udem jego wzwód. – Nie mamy czasu. – Spojrzał mu prosto w oczy, na co Oli się roześmiał.

            – Mamy. Tak jak przed moją pracą. – Chłopak pociągnął go do sypialni i pchnął na ścianę. Tym razem to on zamierzał dominować, pieścić mu ciało, zaczął jednak od wepchnięcia uda między jego nogi i naciskając na erekcję.

            Przycisnął się do ust mężczyzny by chwycić między zęby jego wargę. Zassał się na niej i polizał lekko opuchnięty fragmencik ciała. Zaczął składać na twarzy drobne pocałunki, drugą ręką rozpinając szybko guzik i zamek w jego spodniach i opuszczając je wraz z bielizną.

            – Kurwa…– Głośny jęk wydostał się z ust Thomasa, gdy jego erekcja została chwycona w mocnym uścisku. Główka była już śliska, sączyły się z niej krople preejakulatu. Nieświadomie jego biodra pracowały na udzie Olivera, poruszając się w rytm jego pociągnięć. Chciał już dojść, kropelki wydostawały się coraz częściej z małej szczelinki, pierwszy raz marzył o tym, żeby Oliver wsadził mu palce w coraz mocniej zaciskająca się pustą dziurkę. Kurwa! Marzył o tym!

            Widząc stan Thomasa, czując jak przez jego ciało, co rusz przechodzą dreszcze, klęknął, chcąc polizać jego erekcję. Otoczył kciukiem i palcem wskazującym miejsce zaraz pod główką, nie pozwalając Tomowi na osiągnięcie orgazmu. Pochylił się trochę niepewnie i wyciągnął język, by polizać czubek erekcji, zarazem zlizując pierwsze krople nasienia. Objął wargami główkę i zassał się na niej. Wolną dłonią objął pośladki mężczyzny, dociskając go mocniej do siebie. Poczuł, jak jego mięśnie pracują, a przez ten ruch palce co chwilę przesuwały się o kilka milimetrów w stronę wejścia mężczyzny. Instynktownie sięgnął do niego, pieszcząc je delikatnie, a zarazem ssąc erekcję mężczyzny. Nie skupiał się tylko na główce, lizał go po całej długości by po chwili objąć go głębiej wargami.

            Thomas nie krępował się, wydając co chwilę jęki i krzyki. Już dawno nie czuł się tak dobrze, tym bardziej, że tym razem to Oliver wyszedł z inicjatywą zbliżenia. Nie zmuszał go do niczego, chcąc dać mu czas. Na dodatek student kierował się instynktami, więc doskonale wiedział, czego pragnął. Ciekawskie palce krążyły w około wrażliwej rozetki mięśni, coraz częściej naciskając na nią. Erekcja znikała w chętnych wargach, a ogień palił go od wewnątrz. Czuł zbliżający się orgazm, krew buzowała mu w uszach, rozsadzała skronie. Nie kontrolował swego ciała, poddał się zwierzęcemu, prymitywnemu popędowi, który dążył do spełnienia. Trzymał głowę Olivera w mocnym uścisku, kierując jego ruchami, wbijając się aż do gardła studenta, ten jednak nie protestował lecz dawał mu tego, czego potrzebował. Opuścił głowę i jęknął głęboko. Zobaczył, że Oli także jest twardy i pobudzony. Jęk, który wydostał się z jego gardła odczuł w całym swoim ciele, ale widok zaspokajającego się chłopaka tylko go dodatkowo podniecił. Pchnął ponownie w jego gardło, zatrzymując się tam na chwile. Oliver przełykał ślinę, pracował językiem, próbując go pomieścić w swoich ustach. Puścił go i podciągnął na nogi.

            – Kocham cię. – Szepnął w wargi studenta i wbił się pomiędzy nie językiem. Czuł swój smak na języku partnera, dłonią sięgnął pomiędzy ich ciała, obejmując obie erekcje.

            – Ja ciebie też. – Pod Oliverem uginały się kolana, gdy Thomas pieścił ich obu. Ciała, ocierające się o siebie wzburzały dodatkowo krew, westchnięcia, jęki i krzyki umykały z ust, a języki splatały się ze sobą. W pewnym momencie Oli drgnął mocniej niż wcześniej w ramionach partnera, jego kręgosłup wygiął się, a biała sperma ubrudziła ubranie Toma.

            Dłoń studenta skierowała się na główkę erekcji Toma i docisnęła się mocniej do niej. Zaraz po tym poczuł na niej płyn, który spłynął wzdłuż jego nadgarstka by przesączyć się na ziemię.

            Obaj oparli się mocniej o ścianę, jednak to starszy mężczyzna trzymał partnera w ramionach. Musieli dać sobie chwilę na odpoczynek, odetchnięcie, które pozwoli im nabrać ponownie sił.

            – Musimy wziąć prysznic. – Mruknął sennie Oliver. Thomas roześmiał się na to stwierdzenie.

            – Sam to sprowokowałeś. Może będziesz paradować nago? Skoro nie masz się w co przebrać. – Na widok zszokowanej miny studenta, nie mógł powstrzymać głośnego śmiechu. – Za chwilę mamy gości. Oby się spóźnili tak jak zazwyczaj.

            Mieli niecałe siedem minut na ponowne przygotowanie się na przyjście przyjaciół Thomasa. Bardzo mało, ale obaj mieli nadzieję, że jednak zdążą. Potem będą mogli wszystko przygotować do końca.

            Na szczęście po dość szybkim prysznicu starszy z mężczyzn spostrzegł wiadomość tekstową na komórce. To Charlotta napisała mu, że spóźnią się pół godziny, ponieważ znów wymiotuje. Oli podejrzewał, że tak naprawdę to Erni wysyłał im ową informację. Mieli szansę odetchnąć głęboko, zrelaksować się i nacieszyć sobą.

            Kolejne pół godziny minęło im w lekkiej atmosferze. Żartowali i śmiali się z siebie nawzajem, flirtując delikatnie i ciesząc się z lekkiego dotyku. Nie roztrząsali tego, co ma się zdarzyć, nie chcieli niszczyć tej chwili radości między nimi.

***

            Charlotta w rzeczywistości nie wymiotowała swojego obiadu. Wyjątkowo. Przed samym wyjściem z narzeczonym do przyjaciela, siadała na kanapie i najzwyczajniej w świecie się rozpłakała. Nie mogła powstrzymać łez, emocje buzowały jej pod skórą, a dzięki temu dała im upust. Nie była pewna czy ma siły na to spotkanie. Najchętniej przekazałaby listy Ernestowi i została w domu. Dobrze wiedziała, że Thomas potrafi wyznawać zasadę, że ,,skoro góra nie przyszła do Mahometa, Mahomet musiał przyjść do góry*”. Wcześniej czy później, pojawiłby się na jej progu, a wtedy nie byłaby w stanie tego uniknąć.

            Ernest mógł tylko przypuszczać, co się z nią dzieje. Była w ciąży, hormony jej buzowały, w końcu wyjaśniła sytuacje z rodzicami, a teraz czekało ją kolejna ciężka rozmowa. Nie krytykował jej, najzwyczajniej w świecie wspierał ją, dbał, by niczego nie zabrakło. Teraz też siedział, tuląc ją do siebie, a ona moczyła mu koszulę. Gdy kończyła jej się jedna chusteczka, druga lądowała od razu w dłoni. Nie pytał o pozwolenie czy może to zrobić. Dopiero po dłuższej chwili potrafiła się uspokoić i wyciszyć, dzięki czemu jej mężczyzna mógł się przebrać.

            Poszła do łazienki, opłukała twarz, pozwoliła na to, by opuchlizna trochę zeszła i dopiero wtedy poprawiła lekko makijaż. Nie tuszowała mocno rzęs, ponieważ podejrzewała, że może dzisiaj płakać. Podmalowała lekko cielistym cieniem powiekę i ponownie przepłukała policzki lodowatą wodą. Dopiero po tych zabiegach mogła wyjść z domu, wyglądając jak człowiek. Tak też zrobili. Do domu Thomasa wybrali się samochodem, gdyby w razie czego Ernest musiał się nią zaopiekować. Zawsze była bardzo emocjonalna, ciąża tylko to wzmagała i właśnie z tego powodu aż tak obawiała się spotkania z Tomem i Oliverem. Nie chciała by obaj odeszli z jej życia, chociaż podejrzewała, że partner jej przyjaciela może nigdy nie wybaczyć jej czynu, który popełniła.

*http://www.interklasa.pl/portal/index/strony?mainSP=subjectpages&mainSRV=jpolski&methid=79209&page=subpage&article_id=319095&page_id=15404